Odkryj więcej

Konsekwencje poznańskiego Czerwca miały znaczenie przede wszystkim dla mobilizacji społeczeństwa przeciwko komunistycznemu reżimowi. Pomimo starań propagandy, odbiły się szerokim echem w Polsce i na świecie, dając nadzieję na możliwość stawienia oporu wobec opresyjnego systemu. Po 29 czerwca w całej Polsce zaczęły pojawiać się ulotki i uliczne napisy, dające wyraz poparcia dla poznańskiego strajku; formułowano w nich także szersze postulaty poprawy warunków życiowych i zakończenie walki z Kościołem.

Karol Wojtyła po krótkiej pracy jako wikariusz w Niegowici został przeniesiony do parafii św. Floriana w Krakowie. Tam założył duszpasterstwo akademickie, będące uzupełnieniem prężnie działającego pierwszego krakowskiego duszpasterstwa tego rodzaju w kościele św. Anny. Z nawiązanych wtedy relacji z młodymi ludźmi nie rezygnował także wtedy, kiedy otrzymał urlop na przygotowanie habilitacji. Jego habilitacja obroniona w 1953 roku była ostatnią na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego przed jego likwidacją przez komunistów. Pomimo większego zaangażowania w sprawy naukowe relacje młodego księdza ze studentami przetrwały – tak powstała „Rodzinka”, nazywana też później „Środowiskiem”. Na wspólnych wyjazdach był czas na wspólne spędzanie czasu, modlitwę, ale także rozmowy, które stały się swoistą formą kursu przedmałżeńskiego. Karol Wojtyła nie zrezygnował z tej formy duszpasterstwa nawet po tym, jak w 1958 roku został mianowany biskupem pomocniczym w Krakowie.